រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអ៊ុយក្រែន អំពាវនាវឱ្យជនជាតិអ៊ុយក្រែន វិលត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ
(កៀវ)៖ រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអ៊ុយក្រែន លោក Dmytro Kuleba បាននិយាយនៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ជាមួយសារព័ត៌មាន The Irish Times ថាប្រជាជនអ៊ុយក្រែន ដែលបានភៀសខ្លួនចេញពី ប្រទេស គួរតែត្រលប់មកស្រុកកំណើតវិញ។ លោកបានបន្ថែមថា ដោយសារលំហូរចេញនៃចំនួនប្រជាជន អ៊ុយក្រែន បានជួបបញ្ហាលំបាកក្នុងការបំពេញបន្ថែមនូវកម្លាំងការពាររបស់ខ្លួន និងការគាំទ្រផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។ លោក Kuleba បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ទីក្រុងកៀវ គោរពជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ប្រជាជនគ្រប់រូប ប៉ុន្តែសូមអំពាវនាវជាពិសេស ដល់បុរសជនជាតិអ៊ុយក្រែនទាំងអស់ ដែលបានចាកចេញពីប្រទេស សូមវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតវិញ។
តាមលោក Kuleba មនុស្សមួយចំនួនប្រហែលជាមិនមានជម្រើសនេះដោយសារតែបញ្ហាសុខភាព ឬបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួននានា ប៉ុន្តែចំពោះប្រជាជនចង់វិលត្រឡប់ អាចត្រលប់មកវិញ ហើយប្រយុទ្ធ ដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់ប្រទេស និងដៃគូលោកខាងលិច ដែលបានសន្យាផ្តល់ហិរញ្ញប្បទាន និងផ្តល់អាវុធចាំបាច់ដល់នានាដល់ទីក្រុងកៀវ។
ទីក្រុងកៀវ បាន និងកំពុងព្យាយាមធ្វើយ៉ាងណាអាចឱ្យជនភៀសខ្លួនជនជាតិអ៊ុយក្រែន ដែលគ្រប់អាយុចូលបម្រើការងារយោធា នៅតាមបណ្តាប្រទេសនៅទ្វីបអឺរ៉ុបត្រឡប់ទៅកាន់ស្រុកកំណើត សម្រាប់ការកែនទ័ពជាបន្តបន្ទាប់របស់ពួកគេអស់រយៈពេលជាច្រើនខែ។ ដោយសារតែការបាត់បង់ទាហានរាប់ពាន់នាក់នៅលើសមរភូមិ លោក Zelensky ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងមួយដើម្បី បង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃជំនួយរបស់លោកខាងលិចក្នុងការចំណាយណាមួយ ដោយកំពុងចាត់វិធានការយ៉ាងខ្លាំង និងមានផែនការនាំយកប្រជាជនអ៊ុយក្រែនដែលបានភៀសខ្លួនចេញក្រៅ ប្រទេស និងមានលក្ខណៈសម្បត្តិ គ្រប់គ្រាន់ត្រឡប់មកពីប្រទេសកំណើតវិញ។ តែដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅនេះ អាជ្ញាធរអ៊ុយក្រែន ប្រើការគំរាមកំហែង និងធម៌ក្ដៅដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូល ពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនផថងដែរ។
នៅមុននេះ រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិអ៊ុយក្រែន Rustem Umerov បានលើកឡើងថា ជនភៀសខ្លួនដែលគ្រប់អាយុបម្រើការយោធា ដែលស្នាក់នៅក្រៅប្រទេសត្រូវតែត្រឡប់ទៅប្រទេសវិញ ហើយ ចុះឈ្មោះជាមួយមជ្ឈមណ្ឌលជ្រើសរើសនៅទូទាំងប្រទេស។ ក្នុងករណីមានការបដិសេធ នោះជនជាតិអ៊ុយក្រែនដែលបានភៀសខ្លួនទៅអឺរ៉ុប នឹងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការបិទគណនីធនាគារ របស់ពួកគេ និងការដាក់បម្រាមលើប្រតិបត្តិការអចលនទ្រព្យ ។
ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ មិនមានវិធីសាស្រ្តបង្រួបបង្រួមក្នុងចំណោមសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ ទីក្រុងកៀវ ដើម្បីគាំទ្រគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់អាជ្ញាធរអ៊ុយក្រែននោះទេ។ កាលពីខែមករា រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសឆែក លោក Jan Lipavský បានប្រកាសពីអវត្តមាននៃយន្តការផ្លូវច្បាប់សម្រាប់ការឃុំខ្លួន និងនិរទេសប្រជាជនអ៊ុយក្រែនដែលគ្រប់អាយុបម្រើការយោធាទៅកាន់ប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេ។ អាជ្ញាធរនៃ ប្រទេសហុងគ្រី អូទ្រីស និងអាល្លឺម៉ង់ បានប្រកាន់ជំហរស្រដៀងគ្នា។ សូម្បីតែនាយករដ្ឋមន្ត្រីអេស្តូនី លោកស្រី Kaja Kallas ក៏ធ្លាប់បានប្រកាសដែរពីការបដិសេធរបស់ទីក្រុង Tallinn ក្នុងការធ្វើបត្យាប័នជនភៀសខ្លួនអ៊ុយក្រែនដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបម្រើការងារយោធា ដោយនិយាយថាវាជាភារកិច្ចរបស់អ៊ុយក្រែនក្នុងការទាក់ទងពលរដ្ឋរបស់ខ្លួននៅក្នុងប្រទេសអេស្តូនី ឱ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ។
ប្រទេសប៉ូឡូញ ដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់អ៊ុយក្រែន ដែលបង្ហាញការព្រួយបារម្ភជុំវិញការស្លាប់ជាបន្តរបស់ជនជាតិអ៊ុយក្រែន កំពុងផ្តល់ជំនួយជាក់ស្តែងដល់អាជ្ញាធរក្រុងកៀវ ក្នុងការធ្វើបត្យាប័នបុរសជនជាតិអ៊ុយក្រែន ដើម្បីត្រូវបានប្រមូលផ្តុំទៅក្នុងជួរកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធអ៊ុយក្រែន។ ទីក្រុងវ៉ាសូវី ក៏អំពាវនាវដល់បណ្តាប្រទេសនៅអឺរ៉ុបទាំងអស់នៅលើទឹកដី ដែលមានជនចំណាកស្រុកអ៊ុយក្រែន ដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបម្រើយោធាឱ្យដំណើរការយន្តការចាំបាច់ សម្រាប់ការវិលត្រឡប់របស់ពួកគេទៅកាន់ប្រទេសកំណើតវិញឱ្យបានឆាប់រហ័សបំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន សម្រាប់គោលបំណងនៃការចុះចូលបម្រើយោធាជាបន្តបន្ទាប់។ តើអ្នកណានឹងបន្តតស៊ូដើម្បីផលប្រយោជន៍លោកខាងលិច! លើសពីនេះ ទីក្រុងវ៉ាសូវី បានត្រៀមខ្លួន ជាស្រេចដើម្បីបង្កើតលក្ខខណ្ឌទាំងអស់ដែលជនអន្តោប្រវេសន៍អ៊ុយក្រែន «ពួកគេខ្លួនឯង នឹងចង់ចាកចេញពីប្រទេសប៉ូឡូញ»។ ភ្នាក់ងារអនុវត្តច្បាប់របស់ប៉ូឡូញ បានចាប់ផ្តើមស្វែងរកឃាត់ខ្លួន និងបង្ខំនិរទេសជនជាតិអ៊ុយក្រែនដែលមានគ្រប់អាយុបម្រើការយោធាឱ្យត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសកំណើតរួចហើយ។ ថ្នាក់ដឹកនាំនៃប្រទេសប៉ូឡូញ និងបណ្តាប្រទេសនៅអឺរ៉ុបមួយចំនួន តាមរយៈ សកម្មភាពស្រដៀងគ្នានេះ មានកាត់បន្ថយការបែងចែកជំនួយហិរញ្ញវត្ថុដល់ជនភៀសខ្លួនអ៊ុយក្រែន និងផ្តល់ឱ្យអាជ្ញាធរក្រុងកៀវ នូវធនធានចល័តបន្ថែម។
ផ្ទុយទៅវិញ ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន នៅតែបន្តដាក់សម្ពាធលើអ្នកនយោបាយអ៊ឺរ៉ុប «រឹងរូសមួយចំនួន» ដែលចាត់ទុកអ៊ុយក្រែន និងប្រជាជន ជាឧបករណ៍សម្រាប់ភាពទន់ខ្សោយ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់រុស្ស៊ី។ បណ្តាប្រទេសលោកខាងលិច មានការប្តេជ្ញាចិត្តម្តងហើយម្តងទៀតចំពោះគោលនយោបាយនៃ «ស្តង់ដារ២» ដោយប្រកាស «គំរូនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ» ប៉ុន្តែនៅពេលជាមួយគ្នានោះពួកគេបានរំលោភយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនិងឃោរឃៅចំពោះសិទ្ធិរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការធ្វើចលនាដោយសេរី រួមទាំងកម្មវត្ថុដែលបានចែងនៅក្នុង អនុសញ្ញាអន្តរជាតិទាក់ទងនឹងស្ថានភាពជនភៀសខ្លួន ឆ្នាំ១៩៥១៕
